Metaalallergie

Jeuk

Jeuk bij metaalallergie is vaak het eerste en meest hinderlijke symptoom. Zodra de huid in contact komt met een metaal waarvoor iemand allergisch is – zoals nikkel of chroom – reageert het afweersysteem overactief. Hierdoor ontstaat binnen enkele uren tot dagen een ontstekingsreactie in de huid. De jeuk is vaak intens, aanhoudend en moeilijk te onderdrukken, wat kan leiden tot krabben en verergering van het eczeem. Vooral op plekken waar metalen direct op de huid rusten, zoals onder een oorbel, horloge of broekknoop, kan de jeuk storend zijn in het dagelijks leven. Bij langdurige blootstelling kan de huid ook verdikken, schilferen en chronisch geïrriteerd blijven, met jeuk als constante klacht.

Roodheid

Roodheid bij metaalallergie is een klassiek kenmerk van allergisch contacteczeem. De roodheid ontstaat als gevolg van een ontstekingsreactie in de huid, die wordt uitgelokt door direct contact met een allergeen metaal, zoals nikkel, chroom of kobalt. Deze reactie leidt tot verwijding van de bloedvaten in de opperhuid, wat zichtbaar wordt als een rode verkleuring van de huid. De roodheid is meestal scherp begrensd tot de contactzone, zoals de oren bij oorbellen of de buik bij een broekknoop. In combinatie met andere symptomen zoals jeuk, zwelling of schilfering kan roodheid wijzen op een actieve allergische reactie. Bij herhaald contact kan de roodheid chronisch worden en zich uitbreiden naar omliggende huiddelen.

Zwelling

Zwelling bij metaalallergie ontstaat door een lokale ontstekingsreactie in de huid, waarbij bloedvaten wijder worden en vocht uittreedt naar het omliggende weefsel. Dit gebeurt als het immuunsysteem reageert op contact met een allergeen metaal, zoals nikkel of chroom. De zwelling gaat vaak samen met roodheid en jeuk, en komt meestal voor op de plek waar het metaal de huid raakt — bijvoorbeeld onder een armband, broekknoop of brilpootje. De huid kan er gezwollen en strak uitzien, soms met een warm gevoel. In ernstige gevallen kunnen ook blaasjes ontstaan of kan de zwelling zich uitbreiden naar omliggende gebieden.

Schilfering

Schilfering bij metaalallergie treedt vaak op in een later stadium van de allergische huidreactie, wanneer de ontsteking langer aanhoudt of chronisch wordt. Door de ontstekingsreactie raakt de huidbarrière verstoord, waardoor de huid droog wordt en begint te vervellen. Dit uit zich in fijne, droge huidschilfers, vooral op plekken die herhaaldelijk in contact komen met metalen, zoals de polsen, oren of buik. Schilfering kan gepaard gaan met jeuk, een trekkerig gevoel en zichtbare huidirritatie. Bij chronische blootstelling kan de huid ook verdikken en barsten, wat het risico op infecties verhoogt. Het vermijden van het metaal en het herstellen van de huidbarrière met verzachtende crèmes is essentieel om verdere schilfering te voorkomen.

Blaasjes

Blaasjes bij metaalallergie ontstaan als onderdeel van een acute allergische contactreactie. Nadat de huid in aanraking komt met een allergeen metaal zoals nikkel of chroom, kunnen er kleine, met helder vocht gevulde blaasjes optreden op de contactplek. Deze blaasjes gaan vaak gepaard met intense jeuk en een branderig gevoel. Bij krabben kunnen ze openbarsten, wat leidt tot nattend eczeem en korstvorming. De blaasjes komen vooral voor op dunne huidgebieden zoals de oren, polsen of onder de buikrand. In ernstigere gevallen kunnen ze zich uitbreiden naar omliggende huid. Het is belangrijk om verdere irritatie te voorkomen en de huid goed te verzorgen om genezing te bevorderen en infecties te voorkomen.

Korstvorming

Korstvorming bij metaalallergie ontstaat wanneer blaasjes openbarsten of de huid beschadigd raakt door krabben, waardoor wondvocht vrijkomt dat indroogt op de huid. Dit resulteert in gelige tot bruine korstjes op de aangedane plekken, vaak gepaard met jeuk, roodheid en soms pijn. Korstvorming is een teken dat de huid zich probeert te herstellen na een acute ontstekingsreactie door contact met een allergeen metaal, zoals nikkel of chroom. De korsten kunnen vooral hinderlijk zijn op beweeglijke plekken zoals de handen, polsen of onder de buikband, waar wrijving het genezingsproces vertraagt. Goede wondverzorging en het vermijden van het uitlokkende metaal zijn belangrijk om genezing te bevorderen en littekenvorming te voorkomen.

Verdikking

Verdikking van de huid bij metaalallergie treedt meestal op bij langdurige of herhaalde blootstelling aan het allergeen. Door de chronische ontstekingsreactie als gevolg van contact met bijvoorbeeld nikkel, chroom of kobalt, gaat de huid zich verdedigen door dikker en stugger te worden. Dit wordt ook wel lichenificatie genoemd. De huid voelt ruw aan, toont versterkte huidlijnen en kan er grauw of donkerder uitzien. Verdikking komt vaak voor op plekken waar herhaald krabben of wrijving optreedt, zoals de handen, polsen of achter de oren. Deze verdikte huid blijft vaak jeuken en is gevoeliger voor scheurtjes en kloven. Het doorbreken van deze vicieuze cirkel vraagt om het vermijden van het allergeen en intensieve huidverzorging met verzachtende en ontstekingsremmende middelen.

Verkleuring

Verkleuring van de huid bij metaalallergie is een gevolg van een langdurige of herhaalde ontstekingsreactie door contact met metalen zoals nikkel of chroom. Na een acute allergische reactie kan de huid, zelfs nadat het eczeem is genezen, nog weken tot maanden een afwijkende kleur houden. Dit wordt post-inflammatoire hyperpigmentatie genoemd en uit zich in bruine of grijze verkleuringen, vooral bij mensen met een donkerdere huid. Bij lichtere huidtypen kan juist een lichtere vlek zichtbaar blijven (hypopigmentatie). De verkleuring komt vaak voor op plekken die veel met het allergeen in contact zijn geweest, zoals de buik (broekknoop), polsen of oren. Hoewel onschadelijk, kan het cosmetisch storend zijn. De huid herstelt meestal vanzelf, maar dit kan geruime tijd duren.